Blog

STORYTELLING & OMANIDO

Gister kwam ik over de vloer bij twee kwieke 80 plussers om voor de krant het verhaal op te halen. Na afloop bedankte de vrouw van het echtpaar me hartelijk. Naderhand thuis dacht ik nog eens na.
4 oktober 2019 | 2 minuten lezen

Als ik thuis kom moet ik denken aan de verhalen waarmee studenten van Dream Machien (onderzoeksprogramma NHL/Stenden) mee terug kwamen na een bezoek aan 75 plussers.  Het verhaal van een vrouw die een imposante carrière in de muziek achter de rug had en geen aansluiting vond bij leeftijdsgenoten in de serviceflat. “Ik wil gesprekken voeren die ergens over gaan.” Over een vrouw die graag meer contact wilde hebben met jongeren: “Die staan nog midden in het leven.” Over een man die jarenlang had gewerkt in de zeeuwse klei en nu weinig weer om handen had.

Ik heb die studenten wel eens gevraagd of ze de t.v. serie over Hendrik Groen kenden. Nee dus.  Wat een gemis!  Centraal in het verhaal staat een groep krassen knarren, verzameld in de Omanio club. Ze leggen zich niet neer bij het leven in verzorgingshuis,  waar het  elkaar afzeiken en bewoners klein houden gemeengoed is.  Ze ontplooien allerlei leuke initiatieven onder het mom “We zijn oud maar niet dood.”

In mijn privé leven merk ik ook hoe betekenis wordt gegeven aan het meedoen van ‘ouderen’.  Tijdens een superleuk familie weekend gingen mij broer in een kroeg in Den Bosch ouderwets te keer  op de dansvloer. De next generation (die het weekend georganiseerd had) keek welwillend toe. “De rangorde is veranderd, we staan niet meer vooraan”, was de conclusie van één van de vriendinnen met wie ik mijn ervaring deelde.

Daarom vraag ik me het volgende af. Nederland staat bol van allerlei acties die ‘iets’ voor ouderen willen betekenen.  VWS startte een zomercampagne tegen eenzaamheid van ouderen. Een jongentje van 8 jaar kwam met het (sympathieke) idee van zwaaitegels.  Wat brengen zulke initiatieven ouderen?  Wordt er echt naar hen geluisterd? Gaan hun verhalen eigenlijk niet om iets diepers? Om de behoefte om mee te doen, er bij te horen en vooral: van betekenis te zijn?  Wat zou er gebeuren als  we verhalen van ouderen beluisteren op die dieper gelegen behoefte en daarmee aan de slag gaan. Het meest aansprekende voorbeeld dat ik ken is  dat van duurzaam gebreide sjalen en mutsen https://www.grannysfinest.com/

Nieuwsgierig hoe ouderen betekenis geven aan hun leven en hoe je diepere lagen kunt ontdekken in hun verhalen? Ik help je graag op verhaal riemie@enerrgy.nl

PS: Wacht daar vooral niet al te lang mee. Afgelopen week kreeg ik een oproep van de huisarts voor de griep prik. Zestigers en mensen met een beperking mogen gratis langskomen. Het besef kwam binnen als een mokerslag: ik behoor blijkbaar tot een risicogroep! Heftig!