Voldoening en energie

Op jonge leeftijd kreeg ik al mee dat vrijwilligers ontzettend belangrijk zijn. Ook binnen zorg en welzijn. Dat leek me niet meer dan logisch, maar nu – jaren later – zie ik pas wat vrijwilligers doen, hóe ze dat doen en wat hiervan het effect is. Soms zeg of hoor je dingen en denk je: natuurlijk snap ik dat. Maar dan ontdek je dat je zinnen en woorden ook anders kan definiëren, waardoor ze meer lading krijgen. Dit is voor mij het geval bij vrijwilligers. Mijn waardering voor ze is groter.

Iedereen een plek in Tilburg en omstreken
Vrijwilligers zijn niet alleen ontzettend belangrijk; ze zijn een voorbeeld voor ons allen. Een voorbeeld van hoe we ook kunnen samenleven en zorgen kunnen dragen voor elkaar, zodat iedereen een plek krijgt in Tilburg en omstreken. De vraag is of dit over tien jaar ook nog wordt gezien als vrijwilligerswerk. Ik hoop zelf van niet. Ik hoop eerder dat het gezien wordt als iets meer vanzelfsprekends en dat de titel ‘vrijwilliger’ misschien wel overbodig raakt.

Gezien en gemist worden
Ik hoor om me heen weleens dat vrijwilligers doen wat voorheen betaalde krachten deden. Ik denk dat de samenleving verandert en dat we samen scherp moeten houden wat we voor elkaar over willen hebben en wat professionele ondersteuning of zorg is. Dit gesprek moet je blijven voeren. Kanttekening: welzijn, welbevinden of kwaliteit van leven gaan niet over geholpen worden, maar over gezien worden, meedoen je nuttig te maken en contacten te hebben. Gezien, maar ook zeker gemist worden. Iemand die oprecht wil weten hoe het met je gaat, vanuit een gelijkwaardige relatie. Niet vanuit een professionele of werkrelatie. Gewoon van mens tot mens. Dit is vaak iets wat vrijwilligers dagelijks doen of mogelijk maken. Ik zie steeds vaker dat vrijwilligers ervoor kiezen de relatie op eigen initiatief voort te zetten, omdat ze een gelijkwaardige relatie hebben opgebouwd. Hoe mooi is dat? Neem nou het voorbeeld van een wijkbewoner die het leuk vindt om verhalen uit de buurt te verzamelen, omdat ze daar zelf blij van wordt en er nieuwe contacten aan overhoudt.

Iedereen kan iets doen voor een ander
Binnen het sociaal werk ben ik er voorstander van niemand te bestempelen als iemand die geholpen moet worden of aandacht nodig heeft. Iedereen heeft iets te brengen en wil niet alleen maar geholpen worden. Laatst las ik over dement talent: mensen met dementie die vrijwilligerswerk doen. Ik dacht meteen: natuurlijk, wat goed! Maar gelijk daarna vond ik het erg dat ik er zelf nog niet aan gedacht had. Iedereen heeft talent en iets te brengen! Iedereen kan iets doen voor een ander en daar voldoening uit halen.

Voldoening
Een kopje soep langsbrengen, je expertise delen, dat ene wekelijkse kopje koffie of gewoon een luisterend oor bieden. Zelf je wensen en grenzen zuiver hebben; dan krijg je er alleen maar voldoening en positieve energie voor terug. Of je nou vrijwilliger bent of niet.

Intuitief te werk
Als sociaal werker mag ik dit mede mogelijk maken door verbindingen te leggen tussen mensen, projecten en vrijwilligerswerk waarvan ik denk dat het matcht. Dit doe ik intuïtief. Sociaal werk is en blijft immers een professie, een specialisme. Dit kan je niet zomaar, hoe sociaal je ook bent. Maar er gaat geen werkdag voorbij dat ik geen enthousiaste Tilburgers bezig zie en ik me realiseer dat ik me gelukkig mag prijzen met het feit dat ik maandelijks naast alle waardering en voldoening ook nog een salaris krijg.