Nieuwsbericht

De indrukwekkend erfenis van Ella Vogelaar - visie óver en een warm hart vóór wijken die het zonder extra steun niet redden

Chris Bos
10 oktober 2019 | 2 minuten lezen

“‘Ella Vogelaar heeft veel betekend voor Kanaleneiland, door haar wijkenaanpak is er meer saamhorigheid’, zegt beheerder Carla Landolf van het Drie Generatie Centrum, een buurthuis in de naoorlogse flatwijk. De Utrechtse buurt is een van de veertig ‘krachtwijken’ die Vogelaar in 2007 als PvdA-minister selecteerde voor een grondige opknapbeurt.”
Met die vaststelling opent de Volkskrant een paginagroot artikel over de Utrechtse wijk Kanaleneiland, die volgens de krant “een indrukwekkende transformatie” heeft ondergaan.

“‘Het gelijk van Vogelaar’ is dan ook de kop van een artikel dat publicist Jos van der Lans nog vorige maand schreef voor het discussieplatform Sociale Vraagstukken,” vervolgt de Volkskrant. “Tien jaar geleden was hij een van drie voorzitters van de visitatiecommissie van de Vogelaarwijken. Deze commissie was in 2011 wél positief over wat er met de inspanningen werd bereikt. Nu de wijken zo achteruitgaan, is er volgens hem maar één conclusie mogelijk: de wijkenaanpak van Vogelaar had nooit zo snel bij het grofvuil gezet moeten worden.”

Sociaal Werk Nederland kan zich in die conclusie vinden, stelt directeur Lex Staal. ‘Ook wij hebben Ella Vogelaar leren kennen als iemand met een gedegen visie óver en een warm hart vóór wijken als Kanaleneiland. Onder meer in de vier jaar dat ze voorzitter was van de NOV hebben we regelmatig met haar aan tafel gezeten. In die rol was ze ook kritisch over de versmalling van de Wmo naar alleen vrijwilligerswerk in de zorg, in plaats van vrijwilligerswerk in de volle breedte van de samenleving.’

Anno 2019 zijn veel Vogelaarwijken dringend aan extra steun toe. Lex Staal: ‘Al in 2015 heeft onze toenmalige voorzitter Marijke Vos daar op aangedrongen. En dit voorjaar hebben we samen met Aedes gemeenten opnieuw opgeroepen om kwetsbare bewoners beter te ondersteunen en het verval van de Vogelaarwijken te stoppen. Keer op keer blijkt dat die wijken het niet redden zonder extra ondersteuning. Ella Vogelaar wist dat en handelde ernaar. In die zin was ze haar tijd vooruit. Het zou mooi zijn als de naam Vogelaarwijken een soort geuzennaam zou worden.’