Print blogartikel
Blog
Terug naar de kern
Eigen kracht? Een schimmig begrip, stelde Evelien Tonkens, hoogleraar actief burgerschap, tijdens het Welzijnsdebat 2012. Volgens Tonkens is volstrekt onduidelijk voor welk probleem ‘Eigen kracht’ de oplossing is. Zijn mensen te weinig actief in de samenl
Marijke Vos
3 september 2015 | 1 minuut lezen
Eigen kracht? Een schimmig begrip, stelde Evelien Tonkens, hoogleraar actief burgerschap, tijdens het Welzijnsdebat 2012. Volgens Tonkens is volstrekt onduidelijk voor welk probleem ‘Eigen kracht’ de oplossing is. Zijn mensen te weinig actief in de samenleving? Leunen ze te veel op de overheid en voorzieningen? Onzin, zegt Tonkens, in werkelijkheid zijn veel mensen enorm actief als vrijwilliger en erg betrokken bij hun buurt en familie. Geef liever ruiterlijk toe dat de opmars van ‘Eigen kracht’ ook een kwestie is van bezuinigen. Haar stelling: het welzijnswerk moet minder bezig zijn met positionering van de sector en méér met zijn kernopdracht: vanuit een gedegen probleemdiagnose verbindingen leggen, dagbesteding helpen vormgeven, maatschappelijke betrokkenheid stimuleren en eenzaamheid bestrijden.
Zeker, een verfrissende kijk en een prachtige opdracht. Maar waarom past eigen kracht daar niet bij? De afgelopen dagen dacht ik erover na. En ja: ondanks Tonkens prikkelende stellingname zie ik ‘Eigen kracht’ nog steeds als wenkend perspectief, mits verbonden met het voorkomen en verhelpen van verbroken verbindingen, zingevingsverlies, eenzaamheid. Eigen kracht is ontdekken dat je zelf je huis kunt uitmesten, je bankafschriften ordenen, een praatje aanknopen met de overburen en meehelpen met de organisatie van de wijkopschoondag. Maar dat lukt niet iedereen, sommigen hebben daar ondersteuning bij nodig. Van slagvaardige welzijnswerkers en actieve vrijwilligers. Dat bleek ook uit het verhaal van Clarissa Silva die van de ene dag op de andere in een psychose belandde. Ze vertelde hoe je daardoor compleet van de wereld raakt, hoe je wordt buitengesloten en hoe moeilijk het is om weer binnengelaten te worden in werk. Met steun van vooral lotgenoten heeft ze haar leven weer op de rails gekregen en is nu actief als ervaringsdeskundige empowerment. Het Welzijnsdebat eindigde met de verkiezing van de Sociaal werker van het jaar. Drie genomineerden, drie krachtige professionals die dagelijks doen wat Tonkens ons voorhoudt. Mensen helpen om weer grip te krijgen op hun leven. Drie aanstekelijke filmpjes laten zien hoe ze dat doen. Geniet en vat moed! PS Diederik en Mark: kijken jullie ook even mee?! En lezen jullie dan ook ons manifest nog even?
Oktober 2012 Marijke Vos,
voorzitter MOgroep