Kakapipi-juffen en Brugfiguren in Gent

Samen met Childcare International organiseerde Sociaal Werk Nederland weer een studiereis naar peuteropvang buiten Nederland. Dit jaar werd het Gent, die mooie oude Vlaamse stad met een hart voor jonge kinderen en hun ouders. We waren met een groep van 20 mensen uit heel Nederland: managers uit de kinderopvang, medewerkers van het ministerie van OCW, het NJI,Sardes en gemeenten. Een bont gezelschap dat nieuwsgierig was naar hoe ze in Gent vorm en inhoud geven aan de kinderopvang.

Kinderopvang in het sociaal domein
Onze hamvraag was: is de kinderopvang in Gent een onderdeel van het sociaal domein? Om daar zicht op te krijgen gingen we op bezoek bij kinderopvangorganisaties. Gezien de grootte splitsten we de groep daarvoor in twee.
Mijn subgroep bezocht Tierlantuin en De Palmboom,  twee kinderopvangcentra midden in de Brugse Poort, een sterk multiculturele buurt in Gent waar ook veel vluchtelinggezinnen en Roma’s wonen. Beide centra vallen onder de gemeentelijke kinderopvangdienst en staan open voor werkende en niet-werkende ouders en hun kinderen van 0 tot 2,5/3 jaar. Zodra ze 2,5/3 zijn gaan kinderen in België doorgaans naar de kleuterschool.
Ouders kunnen hun kindje de hele dag naar de opvang brengen en ook weer ophalen. Men wil namelijk een sociaal centrum zijn in deze wijk, zodat ouders zich er thuis voelen, elkaar leren kennen en meedoen met het centrum. Het kindercentrum organiseert ook activiteiten in de wijk en is daardoor heel zichtbaar, juist om in contact te komen met ouders die hun kindje nog niet naar de kinderopvang brengen. Een maal per maand nodigt het centrum eenzame ouderen uit de buurt uit om soep op het centrum te komen eten.

Moedertaal als hefboom voor de Nederlandse taal
In de groepen spreken de leidsters vaak verschillende talen; het uitgangspunt is dat je probeert vanuit de moedertaal van ouder en kind te komen tot gesprekken in het Nederlands. De moedertaal is dan een hefboom voor het aanleren van de Nederlandse taal. Aan de muur hangen ook woordenlijsten in verschillende talen, zodat leidsters, ouders en kinderen elkaar kunnen verstaan. Dat schept vertrouwen en een band. Het doel is vooral om een familiaire sfeer te creëren, zodat ouders er graag komen en meedoen.
Op de groep werkt een leidster met maximaal acht kinderen en zestien kinderen bij twee leidsters. Opvallend in de groepsruimten van de Tierlantuin is dat er minder wordt gewerkt met de speelhoekjes zoals we die in Nederland kennen. Kinderen kruipen rond en de leidsters volgen hen. Buiten is een grote speelruimte met gras, veel bosschages en een stacaravan waar leidsters met de kinderen boekjes kunnen lezen, in een huiselijke sfeer.

Lees het hele verslag in de bijlage