Review Sjef van der Klein over de nieuwe serie Thuis op Zuid: 'Met honing vang je meer dan met azijn'
Sociaal Werk Nederland vroeg Sjef van der Klein (buurtondersteuner en projectleider sociaal werk voor ouderen in Tilburg) naar zijn mening over Thuis op Zuid, de vierdelige Human-serie waarin Hugo Borst en Adelheid Roosen onderzoeken hoe het is gesteld met thuiswonende ouderen bij wie dementie langzaam maar zeker de overhand krijgt.
“Eindelijk een serie over mensen met beginnende dementie die thuis wonen. Die aandacht is terecht, want die groep is nu al groot en blijft voorlopig nog wel even groeien.
In de eerste aflevering hoorde ik een aantal van hen openhartig praten over hun ziekte. Dat leverde ontroerend pure en beeldende gesprekken op. Maar die lieten ook pijnlijk zien dat niet overal en bij iedereen begrip is voor hun situatie en dat niet ieder van hen over een liefdevol netwerk beschikt.
Van de eerste aflevering bleef mij één ding enorm bij: bewondering voor mantelzorger Edith maar zeker ook voor voor ouderenwerker Hamid. Hij doet het toch maar, een relatie opbouwen met ouderen in de wijk als het zelfstandig wonen niet meer zo goed lukt. Dat betekent: oren en ogen open, en gevoelig zijn voor signalen als een beginnende huurachterstand.
Zo leerde Hamid ook Jan kennen die op zijn 74ste nog steeds graag spullen verzamelt. Vanwege een renovatieronde zal hij toch echt moeten verhuizen. Hamid schrikt niet van een woning die niet al te fris ruikt en bomvol staat met wat een straatjutter in Zuid allemaal vindt. Hamid blijft vriendelijk; hij denkt en doet mee. Want die renovatie komt er, dus met zachte hand en een vriendelijk woord loodst hij Jan zachtjes in de goede richting.
Als Hugo Borst aan Jan voorstelt om een vogeltje te nemen haakt Hamid meteen in. “Maar dan niet onder de kooi lopen paffen Jan, en wel goed verzorgen hè!” Want eigen regie en zelfredzaamheid zijn mooie uitgangspunten, maar Hamid weet als geen ander dat je mensen soms best mag “gidsen” naar een oplossing. Zelf kan ik me namelijk ook flink ergeren aan professionals die denken dat als je maar lang genoeg op je handen blijft zitten mensen vanzelf redzaam worden en dat hun problemen dan als sneeuw voor de zon verdwijnen.
Ik zag dat Hamid goed werk levert; en dat eerder ondanks dan dankzij de manier waarop in dit land bepaalde zaken geregeld zijn. Hugo Borst verwoordde het treffend: “georganiseerd wantrouwen en bureaucratie ten top.”
Een medewerkster van het gemeenteloket in Rotterdam was daar een treurig voorbeeld van in een telefonisch contact met Hamid, Hugo en Edith die probeerden begrip te kweken voor de situatie van de partner van Edith. Hij heeft de diagnose Alzheimer en wordt onrustig wordt van brieven met een dreigend karakter. Ze kregen nul op het rekest.
Desondanks bedankte Hamid haar voor haar tijd. Daarom vond Hugo Hamid te lief. Waarop Hamid zei: “Met honing vang je meer dan met azijn.”
En dat is voor heel veel sociaal werkers dagelijks een uitdaging: zien waar het verkeerd gaat, maar toch geduldig blijven en met goede moed voortgaan op de ingeslagen weg. Alleen dan kunnen we bijdragen aan een sterke sociale basis en dementievriendelijke wijken.
Kortom: een bijzondere serie over bijzondere mensen. Gaat dat zien!”
Ouderenwerker Hamid Azaimi werkt bij SOL, lidorganisatie van Sociaal Werk Nederland.
