De Telegraaf: stille armoede en de kracht van sociaal werk

Duurdere boodschappen, een hoge energierekening… steeds meer Nederlanders komen financieel in de knel. Hoe dit ingrijpt in de levens van mensen, komt krachtig tot uiting in het artikel ‘De vlam van Vinkhuizen’ in De Telegraaf van vandaag. Sociaal werker van het jaar 2021 Nanneke Jager vertelt hoe zij de mensen in ‘haar’ Vinkhuizen uit het slop probeert te trekken door hen te stimuleren, te motiveren en door kansen en oplossingen aan te dragen.

Stille armoede
In haar veertigjarige loopbaan heeft Nanneke Jager, die werkt voor het sociaal team WIJ Groningen en het Vrouwencentrum Jasmijn, dit nog niet eerder gezien in Vinkhuizen. “Het aantal armen neemt schrikbarend toe. De rij voor Gea’s Weggeefwinkel in ons wijkgebouw wordt steeds langer, en ik zie elke dag nieuwe gezichten.” De armoede gaat niet over straat, maar wordt in stilte beleden. Maar Nanneke’s voelsprieten staan uit: “Dan krijg ik signalen van een buurman en ga ik aanbellen. Altijd vergezeld door iemand met een hoofddoek, anders denken ze dat ik van een gemeente-instantie ben en doen ze niet open. Het wantrouwen tegen de overheid zit diepgeworteld.”

De kracht van sociaal werk
In het artikel komen verschillende initiatieven aan bod die Nanneke en haar collega’s nemen om mensen vooruit te helpen en met elkaar te verbinden. Zoals haar project Vrouwkracht in het wijkgebouw, waar vrouwen uit landen als Syrië, Marokko, Indonesië, Irak, Soedan, Koerdistan en Korea gerechten koken uit hun land van herkomst voor arme en eenzame wijkgenoten. Twee vliegen in één klap; koks en gasten worden uit hun isolement gehaald. Of de Diamantgroep, een maandelijks praatclubje van mensen met wie het mentaal niet goed gaat, “Niet voor therapie, maar om elkaar te steunen.” Een van de deelnemers is bijstandsmoeder Loubna: “Ik was een dood vogeltje, ik durfde helemaal niks. Hier ontdekte ik dat ik niet de enige ben met leed, lotgenoten maken me sterker. Nu spreek ik de taal, heb ik contacten en een sociaal leven. Mijn kinderen zijn zo blij voor me. En ik ga de opleiding tot sociaal werker volgen.”

'Met z'n allen eten is gezellig'
De journaliste en fotograaf van De Telegraaf schoven ook aan bij het etentje dat door de dames van Vrouwkracht was bereid. Met aan tafel de Haagse Anneke met haar ’racewagen’, een rollator, onder handbereik: “Ik kwam 28 jaar geleden uit de Schilderswijk naar hier, mijn dochter achterna. Best eenzaam voel ik me in deze volkswijk, en ik eet hier nu voor het eerst. Met z’n allen eten is gezellig, ik bemoei me graag met anderen.” Binnen tien minuten is ze dikke vriendinnen met de vrouw tegenover haar. Azza uit Egypte schuift aan, ze is een routinier. “Huisvrouw was ik tot mijn kinderen uitvlogen. Daar zat ik… Dit is het beste wat me ooit is overkomen. Ik ben uit mijn schulp gekropen en heb een baan als gastvrouw bij WIJ Groningen.” Het is tijd voor het toetje. Nanneke’s blik gaat alweer rond en blijft rusten op een Koerdische die zich wat afzondert. “Even een praatje maken”, zegt ze. En weg is ze al.

Lees het gehele artikel op de website van de Telegraaf of via deze link.

Nanneke Jager is een van de sprekers tijdens het Jaarcongres Sociaal Werk 2022, op woensdag 18 mei a.s. Heb je je nog niet aangemeld? Doe dat dan snel nog via deze link.