Omgaan met zelfsturing

In het voorwoord stelt bestuurssocioloog en hoogleraar beleids- en bestuurswetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam Willem Tommel: “Als lezer hoef je geen kant-en-klare beleidsrecepten te verwachten. Het is een boek over drijfveren en bezieling in de publieke sector.”

En zo komt de auteur, Geert Schmitz, ook over; als een bevlogen man die streeft naar een betere wereld en zich hiervoor met hart en ziel heeft ingezet. Inmiddels met pensioen heeft hij de tijd gevonden zijn inzichten te delen. Het is een heel verhaal (ruim 130 pagina's) over de zelfredzame mens, sociale regelsystemen, verdamping van gezag en traditie, solidaire werkgemeenschappen, brave en boze burgers en hoe daar als overheid mee om te gaan en op in te spelen.

Het boek is ingedeeld in drie overzichtelijke delen. Daarin onderzoekt Schmitz wat hij noemt de 'neoliberale crisis', verkent hij de mogelijkheid van vitale gemeenschappen en trekt hij tenslotte de lijn door richting beleid, bestuur en politiek. Alles stevig onderbouwd en helder beschreven. 

Wat betreft gewenste gemeenschapsontwikkelingen stelt Schmitz dat je het beste deze 5 stappen kunt volgen:

1. Vaststellen – Waar wil je meer van?
2. Vertellen – Wat is er al?
3. Verbeelden – Wat is mogelijk? Dromen.
4. Vernieuwen – Hoe ziet de toekomst eruit? Construeren.
5. Verwezenlijken – Hoe doe je het?

Schmitz vindt dat zelfsturing leidend moet zijn in het optreden van de overheid en dat zij moet wachten tot de gemeenschap aangeeft wat er nodig is. Dat kan dan, indien mogelijk, gefaciliteerd worden. Door zelfsturing te stimuleren, ontstaat er enorme verbondenheid, geeft hij aan. Wat nog nodig is, is de tijd om alle informatie en inzichten uit deze publicatie tot ons te nemen.